ถ้าเราอยากจะเจริญสติในชีวิตประจำวัน ก็ต้องสร้างนิสัยทำทีละอย่าง ซึ่งก็หมายถึงการทำอะไรก็ตามด้วยใจเต็มร้อย ไม่ใช่คิดแต่ใช้ชีวิตเต็มร้อย
เดี๋ยวนี้คนพูดถึงชีวิตเต็มร้อยๆ ซึ่งก็มักจะหมายถึงการทำอะไรหลายๆ อย่างพร้อมๆ กัน แต่ชีวิตเต็มร้อยจริงๆ มันเกิดขึ้นจากการที่เราทำอะไรด้วยใจเต็มร้อย ด้วยความรู้สึกตัวเต็มร้อย มันจึงจะเรียกว่ามีชีวิตเต็มร้อย แต่มันก็ไม่ใช่ง่ายนะ เพราะว่าเดี๋ยวนี้คนเราถูกสร้างนิสัยให้ทำอะไรหลายอย่างพร้อมกัน แม้จะไม่ดูโทรศัพท์มือถือ แต่ก็ทำอย่างอื่นไปด้วย เพราะเรามีความคิดว่าทำหลายอย่างพร้อมกันนี่เป็นสิ่งที่ดี เป็นการใช้เวลาให้คุ้มค่า เวลา 1 นาทีทำหลายอย่างพร้อมกัน แทนที่จะทำทีละอย่างๆ มันเสียเวลา
แล้วเดี๋ยวนี้เวลาเป็นของมีค่า พูดกันว่าเวลาเป็นเงินเป็นทอง ก็เลยทำหลายอย่างพร้อมกัน กินข้าวไปด้วยก็คิดงานไปด้วย วางแผนงานไปด้วย หรือว่าอาบน้ำไปก็คิดเรื่องงานเรื่องการ เวลาทำงานอยู่หน้าจอคอมพิวเตอร์ก็ตอบอีเมลไปด้วย ตอบข้อความทางไลน์ไปด้วย หรืออ่านข้อความทางโซเชียลมีเดีย อันนี้ถือว่าเป็นการใช้เวลาให้คุ้มค่า
มันมีการส่งเสริมสิ่งที่ฝรั่งเรียกว่า Multitasking ก็คือการทำหลายอย่างพร้อมกัน คนที่คิดว่าตัวเองเก่ง เราเป็นคนที่มีภารกิจเยอะ เราต้องทำหลายอย่างพร้อมๆ กัน พอมีค่านิยมเชิดชูการทำหลายอย่างพร้อมกัน ก็เลยถือเป็นเรื่องเท่ แต่หารู้ไม่ว่านี่มันเป็นตัวบั่นทอนสติ ทำลายสมาธิมาก
แล้วเดี๋ยวนี้ฝรั่งเขาก็พูดกันมากขึ้นแล้วว่า การทำหลายอย่างพร้อมกันนี่มันไม่ได้ดีเลย มีงานวิจัยเมื่อ 10 ปีที่แล้วของมหาวิทยาลัยฮาร์วาร์ด คณะบริหารธุรกิจ ซึ่งมีชื่อเสียงมาก เขาทำวิจัยคนเป็นจำนวนหลายพันเลย แล้วเขาได้ข้อสรุปว่าการทำหลายอย่างพร้อมกัน ที่เรียก Multitasking มันไม่ได้ดีเลย มันไม่ได้เป็นการใช้เวลาให้มีประสิทธิภาพเลย เพราะว่างานที่ทำมีข้อผิดพลาดมากขึ้น แล้วก็ทำให้เกิดการตกหล่นในการรับรู้ข้อมูล ข้อมูลสำคัญที่ควรจะใส่ใจก็ตกหล่นหายไป เพราะว่าใจไม่ได้มีสมาธิอยู่กับการรับรู้ข้อมูลเหล่านั้น ไม่ว่าจะทางข้อความที่เห็น หรือจากทางเสียงที่ได้ยิน
แล้วยิ่งกว่านั้นคือเหตุการณ์เก็บรับข้อมูลในความทรงจำ มันก็จะไม่ค่อยดี เขาพบว่ามันทำให้ความทรงจำในระยะยาวมันเสียไป มันถูกบั่นทอน แล้วพอข้อมูลที่ไม่ได้ถูกบันทึกไว้ในความทรงจำเท่าที่ควร มันก็ทำให้การแก้ปัญหาหรือการคิดสร้างสรรค์บกพร่อง
เขาเจียระไนพอสมควรเลยว่าการทำหลายอย่างพร้อมกัน ซึ่งเป็นที่นิยมเชิดชูกันในวงการธุรกิจ ในวงการของผู้บริหารระดับสูง มันไม่ได้ดีจริง นี่เขาพูด เฉพาะในเรื่องของผลหรือคุณภาพของงานในทางโลก ว่างานไม่มีประสิทธิภาพ มีความผิดพลาด แล้วก็รวมทั้งความสามารถในการคิดสร้างสรรค์ ความสามารถในการทำงาน ในการเก็บข้อมูลไว้ในความทรงจำ มันเสียไป
พระไพศาล วิสาโล