ประสบกับสิ่งที่ไม่รักไม่พอใจ หรือ พลัดพรากจากสิ่งที่รักที่พอใจ ก็เป็นสิ่งที่คนเราหนีไม่พ้น แต่ถ้าเราไม่ให้ความอยากเข้ามาผสมโรงในสองสิ่งนี้ มันก็จะทุกข์น้อยลง

ทำบุญ ไม่ใช่มีแค่การให้ทาน ใส่บาตร ถวายสังฆทาน หรือ นั่งสมาธิเท่านั้น ยังมีอีกหลายอย่างที่ทำได้ง่ายๆ ในชีวิตประจำวัน

“สันโดษ” ไม่ใช่ความพอใจในการที่ไม่ต้องทําอะไร แต่กลับทำให้มีกำลังใจที่จะพัฒนา

จิตว่างไม่ใช่จิตที่ไม่มีความคิด ใช้ทำการงานไม่ได้ แต่เป็นจิตที่มีประสิทธิภาพสูงสุดเพราะเปี่ยมไปด้วยสติและปัญญา ไม่มีกิเลสใดๆ

ฤกษ์ยามนั้นไม่สำคัญเท่ากับกรรมคือการกระทำ หากทำดีด้วยความพากเพียรแล้ว ย่อมได้รับประโยชน์ดังหวัง โดยไม่จำต้องพึ่งฤกษ์ยาม คนที่เอาแต่พึ่งฤกษ์ยาม ไม่รู้จักพึ่งตนเองนั้น ถือว่าเป็นคนโง่