การปฏิบัติทางจิตที่เราเรียกว่าการปฏิบัติธรรม มันมีอีกแบบหนึ่ง ก็คือการที่เราประสานมันเข้าไปกับการทำงาน กับการทำกิจต่างๆ

การทำสมาธิให้นิ่งช่วยให้คลายเครียด แต่ที่จริงการรู้ได้ไวแก้ที่ต้นเหตุ ทำให้ไม่หลงเข้าไปในความคิดจนเกิดความเครียด

แก้ไขมุมมองของคนเราเกี่ยวกับความเครียดที่ทำให้เรา "เครียดซ้อนเครียด"

"เดี๋ยวนี้ไม่มีใครในประเทศไทยบ่นได้ว่าไม่มีหนังสือธรรมะอ่าน" - พุทธทาสภิกขุ

ควรทำอย่างไร

เรามีชีวิตอยู่ในบ้าน ในเมือง ในโลก โดยไม่ได้ทำประโยชน์อะไรให้มันเหมาะสมนี่ก็เรียกว่าเบียดเบียนผู้อื่นโดยอ้อม

พระที่อยู่นอกตัวแม้ว่าจะเป็นพระอรหันต์ ก็ช่วยเราได้แค่ระดับหนึ่งเท่านั้น

เวลาที่เราไม่รู้สึกว่า เรา "มี" อะไรเลย เป็นเวลาที่เป็นสุขที่สุด เวลาวุ่นอย่างดีที่สุดก็เป็นเรื่องสนุกสนานไปตามประสาคนโง่ๆเขลาๆ แต่เวลาว่างนั้นเป็นเวลาสบาย

ปัจจุบันทอดกฐินก็เป็นเรื่องของหน้าตา ถ้าเจ้าภาพหาเงินได้น้อย ก็รู้สึกเสียหน้างาน ก็ทอดกฐินด้วยความทุกข์ ด้วยความเสียใจ